Srpske snage započele su artiljerijski napad na grad Zvornik 8. 4. 1992. godine i tokom narednih dvadesetak dana preuzele skoro celokupno gradsko područje.

Stanovnici Zvornika su se od granatiranja krili u svojim domovima. Tokom zatišja u pucnjavi, u večernjim satima 8. 4. 1992. godine, približno 10.000 ljudi, od kojih su većina bili bosanski Muslimani, uspelo je da napusti Zvornik. Najveći deo stanovništva prešao je u Mali Zvornik.

Zgrade u Zvorniku su spaljene, prozori na njima polupani, a po zidovima su bili tragovi metaka. Pripadnici paravojnih formacija, uključujući „Arkanovce“, tokom napada su pljačkali napuštene domove bosanskih Muslimana. U jutarnjim satima 9. 4. 1992. godine, Zvornik je bio pod kontrolom srpskih snaga, na glavnoj džamiji vijorila se srpska zastava, a iz zvučnika na minaretima svirala je srpska muzika.

Neposredno nakon napada, srpski vojnici su u Zvorniku ubili najmanje 15 civila. Desetak srpskih vojnika u maskirnim uniformama, sa maskama i crnim rukavicama bez prstiju, razvalili su eksplozivom vrata koja su vodila u podrum jedne zgrade u ulici Filipa Kljajića. Na tom mestu sklonila se grupa od više od 30 muškaraca, žena i dece. Među njima su bili Svedokinja KDZ-23, njen suprug i dva sina. Vojnici su im naredili da predaju oružje i zatim ih, držeći ih na nišanu, isterali na ulicu. Muškarci i žene su razdvojeni i 15 muškaraca je postrojeno ispred zida stambene zgrade, nakon čega se začuo rafal.

Srpkinja Nada Ostojić pokušala je da zaštiti svoje komšije Taiba i Asima Hutovića od „Arkanovaca“, pre nego što su sve troje ubijeni na pragu stana.

Tokom napada na Zvornik, „Arkanovci“ su „utovarili desetine leševa“, među kojima je bilo i mrtve dece, žena i starih ljudi, u četiri-pet kamiona, dok je na ulicma i ispred kuća ležalo još mrtvih tela. Vlasti bosanskih Srba su učestvovale u organizovanju prikupljanja leševa civila radi njihovog pokopa.