Krusha e Vogël/Mala Kruša është fshat në kufi të komunave të Prizrenit dhe Rahovecit/Orahovac. Para luftës, fshati i ka pasur rreth 800 banorë, prej të cilëve shumica kanë qenë shqiptar.

Në datën 25.3.1999 pjesëtarët e NjPP e kanë granatuar fshatin, kurse MPB-ja me serb lokal të armatosur pas kësaj ka hyrë në fshat dhe i ka plaçkitur e djegur shtëpitë. Fshatarët serb kanë qenë paraprijës dhe i kanë treguar shtëpitë shqiptare. Shumica e fshatarëve shqiptar kanë ikur në pyll, kurse fqinjët serb pastaj kanë hyrë në shtëpitë e tyre dhe kanë plaçkitur, duke i marrë gjërat me vlerë, traktorët dhe automobilat. Pjesëtarët e forcave serbe i kanë djegur shtëpitë, në të cilat kanë mbetur nëntë shqiptarë.

Në mbrëmje, për shkak të të ftohtit dhe të errësirës, një pjesë e të ikurve janë kthyer në fshat dhe e kanë kaluar natën në shtëpitë e Sejdi Batushës. Të nesërmen, në datën 26.3.1999, rreth orës 10, me dhjetëra pjesëtarë të NjPP, të paraprirë nga fshatarët vendor serb të armatosur e kanë rrethuar lagjen Batusha. Derisa janë afruar, kanë shtënë në vëllezërit Hysen dhe Ramadan Ramadani në oborrin e tyre. Hyseni është qëlluar dhe është vrarë në vend, derisa Ramadani ka arritur deri te lagjja Batusha. Policët iu kanë urdhëruar shqiptarëve që të mblidhen në oborrin e Sejdi Batushës, e pastaj të dalin në rrugë. Atje grave dhe fëmijëve iu kanë urdhëruar të shkojnë në Shqipëri. Nga 110 burra të ndaluar, të gjithë kanë qenë civilë, kurse në mesin e tyre ka pasur edhe djem dhe pleq.

Iu është urdhëruar t’i dorëzojnë dokumentet dhe gjërat me vlerë e pastaj t’i vendosin duart pas qafës dhe në kolonë, nga tre, të shkojnë deri te prona e Qazim Batushës, në afërsi.

Në atë pronë, në dy ambiente dhe në korridorin e hambarit i kanë futur të gjithë burrat. Policët janë vendosur në dyert dhe dritaret e hambarit dhe në ta kanë hapur zjarr nga pushkët automatike. Disa burra janë vrarë në vendin e ngjarjes. Pastaj policët kanë hyrë në hambar dhe nga revolet kanë shtënë në secilin, i cili ka dhënë shenja jete. Pastaj mbi trupa kanë derdhur tretësira të ndezshme, mbi ta kanë vendos  misër dhe i kanë djegur. Në atë moment, disa prej tyre ende kanë qenë të gjallë. Kanë kërcyer nga dritaret në anën e kundërt dhe kanë vrapuar. Gjatë përpjekjeve për të ikur janë vrarë katër burra. Gjashtë kanë mbijetuar: Qamil Shehu, Lutfi Ramadani, Bajram Zylfiu, Agim Asllani, Petrit Rashkaj dhe Mehmet Krasniqi. Atë ditë, janë vrarë 104 burra.

Disa dëshmitarë okularë kanë parë se si policët dhe serbët lokal, në mesin e të cilëve edhe Darko Tasić, e kanë hedhur kamionin me trupa në lumin Drini i Bardhë/Beli Drim. Nga kamioni janë dëgjuar edhe disa klithma, por pas të shtënave në rafalë ato klithma janë heshtur. Kamioni nuk ka mundur plotësisht të fundoset në ujë dhe, së këndejmi, Darko Tasić dhe të tjerët e kanë lyer me benzinë dhe e kanë djegur. Është djegur gjatë tri ditëve të ardhshme, kur, për shkak të shirave, është ngritur niveli i ujit dhe rryma e ujit të lumit i ka bartur trupat.

Pas kthimit në fshat pas luftës, fshatarët, në vendin ku ka qenë hambari i Qazima Batushës e kanë gjetur një krater të madh në tokë,  derisa kamioni është gjendur në të njëjtin vend. Në muajin korrik të vitit 1999, ekipi i mjekoligjorëve të TPNJ ka konstatuar se hambari është shkatërruar me eksploziv dhe është rrafshuar me tokë. Përgjatë lumit Drini i Bardhë/Beli Drim janë gjetur disa eshtra, këpucë dhe pjesë të rrobave. Fshatarët me anë të eskavatorit e kanë tërhequr kamionin nga uji. Në pjesën e pasme janë gjetur pjesë të eshtrave të djegur dhe të rrobave.